Wekelijks verschijnt in de weekbladen Peelbelang, 't Contact en Weekblad voor Deurne een verhaal met als thema de naoorlogse ontwikkelingen in de regio in de jaren 1944 t/m 1950. Net als bij de cyclus 'De Peel onder vuur' uit 2019 ben ik ook nu één van de schrijvers van het schrijverscollectief.
Geert van Horssen van Filmgroep De Vonder Asten-Someren maakte er een video van die u vindt onder de button - media > video's.
Hartelijk dank hiervoor, Geert
Met studenten van SintLucas, vakschool voor creatief talent in Eindhoven, maakte ik in 2017 opnames voor een tweetal (2017 en 2018) oorlogsgerelateerde documentaires. De documentaires waren eerder te zien op (vaak besloten) bijeenkomsten en incidenteel ook op Siris-tv.
- Documentaire Marietje Kooistra-Kruijf
Marietje Kooistra-Kruijf uit Someren vertelt hoe zij op 22 september 1944 zwaar gewond raakte bij een granaatbeschieting, wat zij meemaakte tijdens haar opname in het Britse militaire veldhospitaal in Geldrop en daarbij nog over haar leven als oorlogsinvalide. Haar hele leven zou in het teken staan van de oorlog. Zij was auteur en secretaresse van het comité dat de oorlogsgeschiedenis van Someren vastlegde. Zij fungeerde vele jaren lang als vraagbaak niet alleen voor onderduikers en geevacueerden, ook voor veel voormalige geallieerden en hun partners/weduwen. Organisatoren van herdenkingen konden op haar rekenen en ook bij de oprichting van een aantal monumenten in de regio was zij betrokken. Aan talrijke schoolklassen vertelde zij haar oorlogsverhaal en regionale oorlogsonderzoekers konden altijd bij haar terecht. Haar inzet bleef niet onopgemerkt, zowel de Nederlandse als de Britse autoriteiten kenden haar een hoge onderscheiding toe. De voorrmalige Britse Militair Attaché Lt-Col (ret'd) John Young vertelt in de video hoe een en ander aan Britse zijde in zijn werk ging.
- Drama in 't Ommels Eindje'
Op 22 september 1944 werd Asten bevrijd. In Ommel leidde geallieerd granaatvuur die dag tot een onvoorstelbaar drama. In de Jan van Havenstraat waanden de families Klaus en Michiels zich veilig in hun geimproviseerde schuilkelder in een sloot. Een op een boom uiteenspattende granaat zou echter tien van de twintig kinderen het leven kosten. Martien Klaus, Dora Boerekamps-Michiels en Noud Michiels zaten in die schuilkelder. In de documentaire halen zij herinneringen op aan die dag en de periode daarna, de moeizame weg naar herstel. Hanne van Bussel-Bots en Anneke Slegers-Vinken, hun buren, zaten in belendende, soortgelijke schuilkelders. Het drama dat zij die dag overleefden zou ook hen voor het leven tekenen. En Gerda van Brussel-Kuijpers, een dochter van de plaatselijke bakker vóór in de straat, beschrijft vooral de moeizame wederopbouw van Ommel. Eén dag voor de opnames - 4 mei 2017 was de draaidag - meldden zich sir David en lady Angela Kelly. Zij was een nichtje van de Engelse aalmoezenier Taylor, die hulp bood en kort daarna zelf dodelijk gewond raakte. Sir David Kelly vertelt het verhaal zoals de familie dat kent. De documentaire begint met de herdenking in Ommel en eindigt met die in Asten.
NB: Dit onvoorstelbare leed laat niemand onberoerd ... deze mensen herpakten zich ... leefden door. Hun Hoop ... die verloren ze nooit.
Nieuwsbladjournalistiek Prijs 2020
U kunt het hele bericht lezen door op bovenstaande link te klikken om het PDF bestand te openen.
De Peel onder vuur, de oorlogsrubriek die in 2019 wekelijks in Weekblad voor Deurne/Peelbelang en 't Contact verscheen, is in de prijzen gevallen. Op 10 maart jl. overhandigde de Vereniging Nederlandse Nieuwsblad Pers (NNP) op de redactie in Deurne de Prijs voor de Nieuwsbladjournalistiek 2020.
Met de prijs worden alle redacteuren in het zonnetje gezet.
Met Richard Schoutissen (li) nam ik namens het schrijverscollectief van DAS-publishers de prijs in ontvangst.
Gerard Geboers werd in 1954 in Heusden (gemeente Asten) geboren als tweede zoon in een katholiek gezin, dat uiteindelijk acht kinderen zou tellen. De boerderij van zijn ouders vormde de wereld van zijn kinderjaren. Het waren de nadagen van het Rijke Roomse leven en ook de turfwinning in de Peel liep ten einde.
Hij volgde een gymnasiumopleiding in de woelige jaren zestig, waarna hij nog in de flower power-tijd geneeskunde ging studeren aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. Bij zijn afscheid van de agrarische wereld van zijn jeugd had hij nog geen idee hoezeer de Peel hem zou blijven trekken.
In 1984 vestigde hij zich als huisarts weer in Asten. In deze functie zou hij enkele decennia lang zeer tot zijn voldoening actief blijven en het was dan ook tot zijn spijt, dat hij zijn praktijk in 2011 om gezondheidsredenen neer moest leggen.
Cultuur en natuur boden nieuw perspectief. Hij was betrokken bij de organisatie van vele concerten en deed aan beeldhouwen. Hij volgde een IVN-opleiding tot natuurgids en als peelgids gidst hij nog altijd met enige regelmaat in Nationaal Park De Groote Peel. Hij schreef een boek getiteld Zij woonden een jaar in een bos over het onderduikerskamp op Moorsel en begeleidt wandelingen naar dat kamp. Sinds kort is hij ook actief als VVV-gids met bijzondere aandacht voor de kasteelruine.
Dan komt de mens opnieuw centraal staan. Als schrijver van boeken over (cultuur)historische thema's haalt hij veel informatie uit de vele interviews, die hij afneemt. Steeds is hij op zoek naar wat mensen drijft. Over welke strategiën beschikt de mens, wanneer ziekte of oorlog hem opeens voor complexe keuzes stellen. In zijn beschrijving van die vrijwel onoplosbare dilemma's is de huisarts, die hij ooit was, nog herkenbaar aanwezig.